آدم خيلی حقيره بازيچه تقديره پل بين دو مرگه مرگی كه ناگزيره
حتي خود تولد آغاز راه مرگه حديث عمر و آدم حديث باد و برگه
آغاز يك سفر بود وقتي نفس کشیدیم با هر نفس هزار بار به سوي مرگ دويديم
تو اين قمار كوتاه نبرده هستي باختيم تا خنده رو ببينيم از گريه آينه ساختيم
آدم خيلی حقيره بازيچه تقديره پل بين دو مرگه مرگی كه ناگزيره
فرصت همين امروزه برای عاشق بودن فردا ميپرسيم از هم غريبه اي يا دشمن
ای آشنای امروز عشق منو باور كن فردا غريبه هستی امروز و با من سركن
تولد هر قصه يه جاده كوتاهه اول و آخر مرگه بودن ميون راهه
اگر چه عاجزانه تسليم سرنوشتيم با هم بيا بميريم شايد يه روز برگشتيم
آدم خيلي حقيره بازيچه ي تقديره پل بين دو مرگه مرگي كه ناگزيره
روزی