من آن نیم که دل از مهر دوست بردارم
وگر ز کینه دشمن به جان رسد کارم
نه روی رفتنم از خاک آستانه ی دوست
نه احتمال نشستن نه پای رفتارم
نه او به چشم ارادت نظر به جانب ما
نمیکند که من از ضعف نا پدیدارم
به عشق روی تو اقرار می کند سعدی
همه جهان به در آیند او به انکارم
کجا توانمت انکار دوستی کردن
که آب دیده گواهی دهد به اقرارم
Man An Nim Ke Del Az Mehr Dost Bardaram
Vagar Ze Kine Doshman Be Jan Resad Karam
Na Roye Raftanam Az Khak Astane Ye Dost
Na Ehtemal Neshastan Na Paye Raftaram
Na O Be Cheshm Eradat Nazar Be Janeb Ma
Nemikonad Ke Man Az Zaf Na Padidaram
Be Eshgh Roye To Eghrar Mi Kand Sadi
Hame Jahan Be Dar Ayand O Be Enkaram
Koja Tavanamat Enkar Dosti Kardan
Ke Ab Dide Govahi Dahad Be Eghraram