توی قاب خیس این پنجره ها عکسی از جمعه ی غمگین میبینم
چه سیاه به تنش رخت عزا تو چشاش ابرای سنگین میبینم
داره از ابر سیاه خون میچکه جمعه ها خون جای بارون می چکه
نفسم در نمیاد جمعه ها سر نمیاد کاش میبستم چشامو این ازم بر نمیآد
داره از ابر سیاه خون میچکه جمعه ها خون جای بارون میچکه
عمر جمعه به هزار سال میرسه جمعه ها غم دیگه بی داد میکنه
آدم از دست خودش خسته میشه با لبای بسته فریاد میکنه
داره از ابر سیاه خون می چکه جمعه ها خون جای بارون می چکه
جمعه وقت رفتنه موسم دل کندنه خنجر از پشت میزنه اون که همراه منه
داره از ابر سیاه خون میچکه جمعه ها خون جای بارون میچکه
